Duizenden jaren geleden leefde het Joodse volk in slavernij in Egypte. Als de farao opdracht geeft alle pasgeboren Joodse jongens te doden, verbergt een moeder haar baby aan de oever van de Nijl. Daar vindt de dochter van de farao het kind en noemt het Mozes.

Als Mozes zich later het lot van de onderdrukte Joden aantrekt, draagt God hem op zijn volk te bevrijden. Maar de farao weigert de Joden te laten gaan. God roept hierna tien plagen uit over Egypte. De 10e plaag doodt alle Egyptische eerstgeborenen maar slaan de Joodse babies over. Dit verklaart tevens de naam Pesach; dat overslaan betekent. Hierna laat de farao het Joodse volk gaan.

Met Pesach herdenken Joden ieder jaar de vlucht uit Egypte. Dat doen zij met vaste rituelen zoals een grote schoonmaak en een seidermaaltijd. De gerechten hebben allemaal een eigen betekenis. Zo herinneren matzes aan het ongerezen brood dat de Joden op hun haastige vertrek uit Egypte moesten meenemen.

De laatste dag van het Pesachfeest staat in het teken van hoop. Namelijk dat er een tijd komt waarin de mensheid verlost wordt van onderdrukking. De tijd van Mashias oftewel Messias of redder. Bij het ondergaan van de zon op de 7e of 8e dag is Pesach voorbij.